Η πολιτική του σοκ και δέος

Γράφει η οικονομολόγος Πετρούλα Σίνη 

Ο Τζων Κευνς με τη Γενική Θεωρία του μίλησε για το κοινωνικό πρόσωπο του φιλελευθερισμού, αν υπάρχει κάτι τέτοιο γιατί ο καπιταλισμός είναι ένας και άγριος ότι μάσκα και να βάλει… ο εμπνευστής του δόγματος σοκ και δέος (συντηρητικού καπιταλισμού) και Νομπελίστας οικονομολόγος Μ.Φρίντμαν για το λε σε φερ λε σερ πασέ τον άκρατο καπιταλισμό δηλαδή… και σύστημα το οποίο έχει αποτύχει… ή αλλιώς έχει επιτύχει για τους λίγους τους κεφαλαιοκράτες…έτσι εξηγείται η άνοδος της κοινωνικής δυσχέρειας των πολλών με την αύξηση (συσσώρευση) του πλούτου στους λίγους .

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε «Αποδεχόμαστε τη μαρξιστική μέθοδο ανάλυσης των φαινομένων χωρίς να είμαστε δογματικοί» όμως εφάρμοσε τη θεωρία του Κέυνς και ότι πρόσταζε το Αμερικάνικο πρότυπο κατά τον Π. Σάμουελσον αυτό είχε διδαχθεί άλλωστε στα εκεί Πανεπιστήμια … 
Όποιος δεν είναι οικονομολόγος - εξαρτάται βέβαια αν έχει μείνει στα Πανεπιστημιακά αναγνώσματα γιατί «…αποτελεί σκάνδαλο το γεγονός , ότι μέχρι τελευταία ( από τον πρόλογο του δίτομου Οικονομική Paul a. Samuelson εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ 1975) ακόμη κι εκείνη που ειδικεύονταν στα οικονομικά δεν διδάσκονταν τίποτε άλλο για τον Καρλ Μαρξ , εκτός από το ότι δεν ήταν σοβαρός κύριος»- εύκολα πέφτει στη παγίδα ωραίων λόγων τύπου χαρισματικών ηγετών Ανδρέα Παπανδρέου…

Στα πλαίσια της ζωής των καπιταλιστικών οικονομιών υπάρχουν οι οικονομικοί ή επιχειρηματικοί κύκλοι που τις χαρακτηρίζουν. Είναι το φαινόμενο των επαναλαμβανόμενων διακυμάνσεων του επιπέδου της γενικής οικονομικής δραστηριότητας που οι οικονομολόγοι για σκοπούς περιγραφής και ανάλυσης συνήθως διακρίνουν τέσσερις φάσεις στην πορεία του κύκλου : την άνοδο, την κρίση, την κάθοδο και την ύφεση.
Το σημείο μηδέν-της ύφεσης- είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που το γεννά και το αναπαραγάγει.. 

Paul Samuelson πρόλογος Οικονομική : «… έχω δώσει ιδιαίτερη έμφαση στα άλυτα προβλήματα της σύγχρονης οικονομικής επιστήμης : στον πληθωρισμό κόστους, στην ποιότητα της ζωής, που αντιπαραβάλλεται με το στόχο της απλής αυξήσεως του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος (Α.Ε.Π.) και που σχηματικά εμφανίζεται ως επιλογή μεταξύ των εννοιών της Καθαρής Οικονομικής Ευημερίας και του Α.Ε.Π., στους στόχους «Πληθυσμιακή αύξηση μηδέν» και «Οικονομική Ανάπτυξη Μηδέν» σε συνάρτηση με την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Στις φυλετικές διακρίσεις και στις διακρίσεις που στηρίζονται στις διαφορές των φύλων, στους παράγοντες που δημιουργούν, θετικά ή αρνητικά, «εξωτερικές» οικονομίες , στην έννοια των «δημοσίων αγαθών» και στα κριτήρια διαπροσωπικών εκτιμήσεων περί ισότητας και τέλος στις βασικές επικρίσεις που έχουν διατυπωθεί εναντίον της ορθόδοξης οικονομικής επιστήμης» άρα το πρόβλημα είναι πρωτίστως του οικονομικού συστήματος που εφαρμόστηκε και δεν είναι δυνατόν να μιλούν για πρόβλημα του πολιτισμού μας ή της κοινωνίας μας που δεν είναι άλλη από τα άτομα-μέλη της (κατά τους κοινωνιολόγους) . Στη δεδομένη περίπτωση της χώρας μας, μας στρέφουν να αποδεχτούμε ολοκληρωτικά καθεστώτα. ( και ο Π.Σάμουελσον ερωτηθείς αν σε περιόδους ύφεσης μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο απάντησε δεν αποκλείεται…)

Η πολιτική του σοκ και δέος αναδημοσιεύτηκε από άρθρο τις 12/5/2012 από την ιντερνετική εφημερίδα που πρωτοδημοσιεύθηκε http://mynima-hellas.com/2012/05/ κι από το μπλογκ της Πετρούλας Σίνη :
http://tehneskaigrammata.blogspot.gr/2012/05/blog-post.html